รามเกียรติ์ - ลำนำรักเคียงเขนย

“ ความรักเหมือนโคถึก…กำลังคึกผิขังไว้

ก็โลดจากคอกไป…บ่ ยอมอยู่ ณ ที่ขัง

ถึงหากจะผูกไว้ …ก็ดึงไปด้วยกำลัง

ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง …บ่ หวลคิดถึงเจ็บกาย ”

ราตรีแรกที่ได้นอนร่วมเตียงเคียงหมอน เสพสมร่วมรักด้วยเสน่หาในรูปโฉมอนงค์องค์นางทุกส่วนสัดล้วนจำเริญตาจำเริญใจ เชิญชวนให้หลงใหลใคร่เชยชม ทุกสัมผัสหอมกรุ่นนุ่มนวลชวนชิมมิรู้เบื่อ แม้นเยาวมาลย์เข้านิทราไม่รู้ตื่นมิรู้ตน  หลับพริ้มปล่อยกายาให้ถูกลอบรักเชยชม…

กระทั่งพระทินกรแย้มแสงแรกสู่วันใหม่  โฉมยงที่กกกอดแนบแน่นก็อันตรธานหายลับราวภาพฝัน…

เมื่อพบสตรีที่ต้องตาหมายใจจึงตั้งมั่นคล้องใจผูกกายไว้ใกล้ตน เที่ยวสืบเสาะค้นหาที่มาของกัลยา ทั้งในและนอกราชฐาน

อนิจจาหาได้พบแต่ใดไม่…

จึงมานั่งตรึกตรองแล้วได้แต่ทอดถอนใจ ว่าตัวกูนี้ดักดานเป็นหนักหนา  อันตัวตนองค์กัลยาอยู่ในนิมิต ไฉนเลยจึ่งมีตัวตนให้ไขว่คว้า

เมื่อตื่นรู้ประจักษ์แจ้งเช่นนั้นก็ผิดหวังเศร้าหมอง ไร้แรงกายแรงใจเข้าห้องหับเก็บตัวหมายทำใจให้เร็วพลัน

แต่เหมือนดั่งแกล้งกัน  เมื่อคล้อยแสงอาทิตย์อัสดง ม่านราตรีอันธกาลประดับจันทร์แต้มดารา  ภายใต้แสงสลัวก็ปรากฎนงคราญดวงสมรแนบใจไม่ไกลห่าง

สัมผัสต้องได้ไม่เผือนเลือนหาย  ทั้งตนก็รู้ตื่นมิได้เข้าไสยาสน์  ยินดีปริ่มปลื้มว่าตัววนิดากลับมาด้วยเสน่หาสมัครใจใคร่รัก

จึงเข้าประคองกอดอิงแอบชิดหมายมั่นว่าครานี้จักรั้งตัวครอบครองได้สมอุรา รุ่งเช้าจักพาไปพบหน้าบิดามารดร แต่งตั้งสถาพรครองคู่ชั่วชีวาลัย

ครั้นแล้วจึงจุมพิตด้วยโหยหาพิศวาสในรสรักแรกแย้มเช่นวันวาน  ทวงถามความสัมพันธ์ผ่านภาษากายไร้ซึ่งวจีถ้อยใดใด  ตั้งมั่นว่าครานี้จักมิให้คลาดสายตาเผลอปล่อยสายสมรให้หนีหาย  อันทวาราห์แลบัญชรลงพระเวทย์ไว้มิดชิด สักกี่แรงก็มิอาจเขยื้อนเปิดได้ด้วยกำลัง 

ว่ากันว่าความสุขมักผ่านมาให้ลิ้มรสชั่วประเดี๋ยว  เมื่อวันใหม่ยามรุ่งมาถึงแม่ดวงสวาทในอ้อมทรวงที่กักกอดก็มลายหายไปราวมนตรา   เหลือทิ้งเพียงกลิ่นอายกายนางว่ามิใช่ภาพลวงฝันเฟ้อ  ทว่าให้ฉงนสนเท่ห์ด้วยเหตุใดมิอาจอยู่รั้งให้สมประสงค์

ครั้นจักปรึกษาโหราก็เกิดอารมณ์หวงแหนมิใคร่แถลงให้ผู้ใดได้สดับแม้สักเสี้ยวกึ่งคำ  จึงได้แต่กดเก็บเพ้อหาด้วยพิษรักร้อนสุมอุรา  เฝ้ารอนับเพลาได้อภิรมย์ด้วยนิทรนุชนาถ

แล้ววันคืนแห่งสุขสมก็เวียนมาบรรจบให้ได้พบแลพรากเมื่อรุ่งสาง วนเวียนเช่นนี้จนกระทั่งผ่านพ้นก้าวล่วงในราตรีที่เจ็ด

แม่โฉมงามทรามเชยจึงได้ฤกษ์คืนสติตื่นขึ้นซึ่งนิทรา…

!!SPOILED!!

สปอยด์คาร์แรคเตอร์พระ/นางคร่าวๆ

พ่อนั่งหาวหวอดๆ เอาแต่เฝ้าเมียจนอดตาหลับขับตานอน

“เมียทั้งคนจักวางใจได้กระไร?”

“เรียกร้องสิทธิความเป็นผัวมากพอไหมใคร่ขอทวงถาม?”

หนักกว่าความง่วง ก็ความหวงคลั่งรักเมียนี่แหละ!!

แอบส่องแด๊ดดี้อยู่นะจ๊ะ  เมื่อไหร่จะเผลอสักที?

“หลับยังวะ?”

“จ้องจับผิดขนาดนี้กล้องวงจรปิดได้ตกงานกันพอดี!!”

เด็กแสบสวยแซ่บกับนิยามอิสรภาพไร้ขีดจำกัด

“ผัวหรือพ่อเอาดีๆ!! คุมแจหัวจรดหางขนาดนี้รู้จักมั้ยสิทธิเสรีภาพน่ะ!?”

Goddamn HOT ยิ่งกว่าซ้อมอยู่นรกก็ความนัวชงเข้มของพ่อนี่แหละ

สวยเอ็กซ์เซ็กซี่ขนาดนี้จะให้เก็บตัวเหี่ยวเฉาคาบ้านก็ใช่เรื่อง 

Credit :: พระ/นาง

#Lee Soo Hyuk

#Fan Bingbing

PS:: ระหว่างรออัพเดาว่าใครคือพระเอกผู้โชคดี(?)ตามอัธยาศัย ใบ้ว่าบทในรามเกียรติ์ยังไม่มีเมียเป็นเรื่องเป็นราว

ฟิคสไตล์หื่นฮาอีโรติกคอเมดี้ไม่เน้นดราม่า นางเอกสู้โว้ยโดยเฉพาะกับหลัวคลั่งรัก กับเมียคือหมาหงอย แต่กับตัวผู้ที่มาเหล่เมียเรียกหมาบ้ายังน้อยไป